Çocuk mutluluğu kadar saf bir duygu yoktur. Ne güzel gülerdik biz çocukken ve ne kadar dolu dolu ağlardık. Şimdilerde en çok ağladığım şeylerin saçmalığını düşününce tebessüm ediyorum.
Peki ne oldu? Yani, ne zaman biz mutluluğumuzu kaybettik? Ne oldu da kaybettik?
Kendi çocukluğumu, dedemi, anneannemi, okuldan eve yürüyüşümü, tosuncuk olmayı sallamamayı özledim. Gerçi benim de küçükken dertlerim vardı. Arkadaşım yoktu mesela. Çocuk dertleri.
Peki ne oldu? Yani, ne zaman biz mutluluğumuzu kaybettik? Ne oldu da kaybettik?
Kendi çocukluğumu, dedemi, anneannemi, okuldan eve yürüyüşümü, tosuncuk olmayı sallamamayı özledim. Gerçi benim de küçükken dertlerim vardı. Arkadaşım yoktu mesela. Çocuk dertleri.
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder