Fış fış kayıkçı [Çocuk Oyunu]

Beni '80'li yıllara gömün :)

Çünkü ben geçmişe takılıp kalan, eskiye özlem duyan ve çocukluğunu deli gibi özleyen biriyim. Ama öyle 'biz çocukken meşe oynardık' tayfasından değilim.
Kendi içimde yaşıyorum tüm bunları. Genelde özlemim anneannem ve dedemle yaşadığım o mis gibi beyaz sabun kokulu yıllara ait.

Ben öyle çok girişken bir çocuk değildim. O yüzden de fazla arkadaşım yoktu. Oyunlarımda çoğu zaman kahramanlarım anneannem ve dedem ya da dayılarımdı. Annem ve babam izinde olduğu zamanlarda da peşlerinden ayrılmaz, ne istersem yaptırırdım.

Benim en sevdiğim oyunlardan biri de "fış fış kayıkçı" oyunudur.

Bu oyunda iki çocuk karşı karşıya oturarak ayaklarını birbirlerinin yanlarına uzatırlar. Sonra da birbirlerinin ellerinden tutarak karşılıklı kendilerini birbirlerine çekmeye çalışırlar. O sırada kulaklara şu sözler takılır:

Fış fış kayıkçı
Kayıkçının küreği
Hop hop eder yüreği
Akşama fincan böreği
Sabaha bayram çöreği

Benim evde etim var
Bir yaramaz kedim var
Kedim eti yer ise
Annem beni döver ise

:))

Bu son kısmı bi'yerden okudum. Üst paragraf benim bildiğim gibi.

İyi eğlenceleer